Οι αστεροειδείς είναι μικρότερα βραχώδη ή μεταλλικά αντικείμενα (δεκάδες μέτρα – εκατοντάδες χιλιόμετρα), που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα μέχρι και την τροχιά του Δία. Απομεινάρια από τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.
Υπάρχουν εκατομμύρια αστεροειδείς μεγαλύτεροι από 1 km και δισεκατομμύρια μεγαλύτεροι από 100 m. Παρά το πλήθος τους, η συνολική μάζα των αστεροειδών είναι μόλις το 3% της μάζας της Σελήνης.
Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουμε ανακαλύψει βρίσκονται στην Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, μα υπάρχουν εξίσου πολλοί που προηγούνται ή ακολουθούν τον Δία στην τροχιά του. Αυτοί ονομάζονται Τρωικοί Αστεροειδείς.
Αν δείτε ένα μοντέλο του Ηλιακού Συστήματος, υπάρχει ένα μεγάλο κενό μεταξύ Άρη και Δία. Αυτό το κενό προβλημάτιζε τους αστρονόμους πριν από αιώνες. Το 1596 ο Γιοχάνες Κέπλερ προέβλεψε “Μεταξύ Άρη και Δία τοποθετώ έναν πλανήτη”. Και το 1801 ο Giuseppe Piazzi ανακάλυψε ένα φωτεινό σημείο να κινείται ακριβώς με τη σωστή ταχύτητα για να είναι ο επιθυμητός πλανήτης. Αλλά ήταν απλώς μια κουκκίδα, πολύ αμυδρή για να είναι ένα τρομερά μεγάλο αντικείμενο. Του έδωσε το όνομα Ceres (Δήμητρα), μα ήταν άραγε ο επιθυμητός πλανήτης; Ένα χρόνο αργότερα εντοπίστηκε ένα ακόμη κινούμενο φωτεινό σημείο, το 1804 ένα τρίτο ακολουθούμενο από ένα τέταρτο το 1807. Ήταν σαφές ότι είχε ανακαλυφθεί μια νέα κατηγορία αντικειμένων του ηλιακού συστήματος. Επειδή όλα ήταν μόνο φωτεινές κουκίδες στα τηλεσκόπια της εποχής, σημεία φωτός σαν αστέρια, τους δόθηκε το όνομα Αστεροειδείς −δηλαδή παρόμοια με αστέρια.
Ένας αστεροειδής −σημείο φωτός που κινείται σε σχέση με τα αστέρια στο φόντο.
Οι αστεροειδείς χωρίζονται σε τρεις κύριες κατηγορίες:
- C-type (chondrites-carbonaceous) χονδρίτες-ανθρακούχοι: Η πιο κοινή κατηγορία, περιλαμβάνει το 75% των γνωστών αστεροειδών. Εξαιρετικά σκουρόχρωμοι (albedo 0,03). Παρόμοιοι με τους ανθρακούχους χονδρίτες μετεωρίτες. Από τα αρχαιότερα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος. Μέση πυκνότητα 1,7 g/cm3
- S-type (stony-silicate) πετρώδεις-πυριτικοί: To 17% των γνωστών αστεροειδών. Σχετικά λαμπεροί (albedo 0,10-0,22). Αποτελούνται από πυριτικά υλικά και νικέλιο-σίδηρο. Μέση πυκνότητα 3 g/cm3
- M-type (metallic) μεταλλικοί: Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους. Αποτελούνται από σίδηρο και νικέλιο. Σχετικά λαμπεροί (albedo 0,10-0,18). Μέση πυκνότητα μέχρι και 8 g/cm3
Το πυρίτιο αποτελεί τη βάση μιας από τις μεγαλύτερες οικογένειες υλικών, τα πυριτικά ορυκτά αποτελούν το 90% της μάζας του φλοιού της Γης. Το πυρίτιο (silicon) είναι το κύριο συστατικό της άμμου, και καθώς η άμμος είναι το πρώτο συστατικό στην κατασκευή ενός τρανζίστορ (τσιπ), από εκεί βγαίνει ο όρος Silicon Valley (κοιλάδα του πυριτίου) που πλέον είναι συνώνυμο της τεχνολογίας.
Διάκενα Kirkwood (Kirkwood gaps) στη Ζώνη Αστεροειδών. Credit: LPI
Στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών υπάρχουν πολλά κενά, που ονομάζονται Διάκενα Kirkwood (από τον αστρονόμο Daniel Kirkwood) που δημιουργούνται από την βαρυτική επίδραση του Δία. Όταν η περίοδος περιφοράς είναι μια απλή αναλογία (3:1, 5:2, 7:3, 2:1) της περιόδου περιφοράς του Δία, δημιουργείται ένας βαρυτικός συντονισμός που διαταράσσει και εκτρέπει τα αντικείμενα από αυτές τις περιοχές. Το εσωτερικό όριο της ζώνης καθορίζεται από βαρυτικό συντονισμό με τον Κρόνο. Στην περιοχή αυτή ο Κρόνος μεταβάλλει την εκκεντρότητα ενός αστεροειδούς εκτρέποντάς τον προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα −μια πολύ αποτελεσματική αιτία για την πρόσκρουση αστεροειδών στο σύστημα Γης-Σελήνης. Μεγάλοι αστεροειδείς έχουν χτυπήσει τη Γη στο παρελθόν.
Αστεροειδείς πέφτουν περιστασιακά στη Γη και αφήνουν κρατήρες όπως ο Κρατήρας Μπάρινγκερ στη Αριζόνα. Credit: NASA/Amanda Barnett
Πόσο συχνά πέφτει ένας αστεροειδής στη Γη; Διαβάστε περισσότερα εδώ.
Πόσο πυκνή είναι η Ζώνη των Αστεροειδών;
Στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας τα διαστημόπλοια προσπαθούν πάντα να αποφύγουν τους αστεροειδείς. Μα στην πραγματικότητα η Ζώνη των Αστεροειδών είναι κυρίως άδειος χώρος. Οι αξιοπρεπούς μεγέθους αστεροειδείς απέχουν μεταξύ τους κατά μέσο όρο εκατομμύρια χιλιόμετρα −εάν στεκόσασταν σε έναν αστεροειδή, πιθανότατα δεν θα μπορούσατε να δείτε κάποιον άλλο με γυμνό μάτι!
Γιγάντιοι βράχοι ή συσσωματώματα θραυσμάτων (rubble piles);
Μπορεί να φαντάζεστε τους αστεροειδείς σαν γιγάντιους βράχους μα αυτό δεν ισχύει. Οι περισσότεροι είναι συσσωματώματα θραυσμάτων, σωροί από βράχια και πέτρες, προσκολλημένα μεταξύ τους υπό την επίδραση της βαρύτητας.
Ο Itokawa ένας αστεροειδής 535 μέτρων τον οποίο επισκέφτηκε το Ιαπωνικό σκάφος Hayabusa, και συνέλλεξε υλικό που επέστρεψε στη Γη. Credit: JAXA
Οι επισκέψεις αστεροειδών από διαστημοσυσκευές αποκαλύπτουν ότι είναι συσσωματώματα θραυσμάτων, δηλαδή αποτελούνται από κομμάτια βράχων, λίθων κλπ προσκολλημένων μεταξύ τους υπό την επίδραση της βαρύτητας. Κάθε αστεροειδής είναι γενικά θραύσμα ενός πολύ μεγαλύτερου σώματος που σχηματίστηκε κατά τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος.
Τα Συσσωματώματα Θραυσμάτων σχηματίστηκαν με δύο τρόπους:
- Οι μεγάλης ταχύτητας συγκρούσεις διαλύουν τα μητρικά σώματα αφήνοντας πίσω τους αμέτρητα μικρότερα συντρίμμια. Η συσσώρευση αυτών των συντριμμάτων σχηματίζει Συσσωματώματα Θραυσμάτων – τους αστεροειδείς που βλέπουμε σήμερα.
- Οι μικρότερης ταχύτητας προσκρούσεις μπορούν να διαταράξουν έναν αστεροειδή, να τον ρηγματώσουν, αλλά όχι απαραίτητα και να τον διαλύσουν. Με την πάροδο του χρόνου πολλές τέτοιες προσκρούσεις μπορούν σταδιακά να διαρρήξουν τελείως ένα κάποτε συμπαγές στέρεο αντικείμενο, όπως ένα θρυμματισμένο παράθυρο αυτοκινήτου που εξακολουθεί να διατηρεί το αρχικό του σχήμα αν και πλήρως ραγισμένο.
Συνεπώς όταν σκέφτεστε έναν αστεροειδή, καλύτερα να φέρεντε στο μυαλό σας ένα σωρό από βράχια και πέτρες –ένα σάκο με χαλίκια ή ένα τελείως ραγισμένο παράθυρο αυτοκινήτου!
Αρχέγονο υλικό
Οι αστεροειδείς είναι απομεινάρια από το αρχέγονο υλικό από το οποίο σχηματίστηκαν οι πετρώδεις πλανήτες πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Και ενώ οι πλανήτες και τα φεγγάρια έχουν αλλάξει με την πάροδο των εκατομμυρίων ετών, πολλά από αυτά τα μικρά κομμάτια πάγου, πετρωμάτων και μετάλλων έχουν παραμείνει αναλλοίωτα. Σαν απολιθώματα από την εποχή του σχηματισμού των πλανητών.
Οι αστεροειδείς έφεραν το νερό στη Γη
Μελετώντας τους αστεροειδείς όχι μόνο μαθαίνουμε για τον πρώιμο σχηματισμό του ηλιακού συστήματος, αλλά και για την προέλευση του νερού των ωκεανών μας.
Πόσο μοναδικός είναι ο πλούσιος σε νερό πλανήτης μας; Ο Άρης είναι ξηρός, η Αφροδίτη επίσης άνυδρη και καυτή. Η Γη από την άλλη, είναι ένας πλανήτης που περιβάλλεται από ωκεανούς νερού. Η Γη σχηματίστηκε από τα ίδια υλικά με τους δύο άλλους πλανήτες. Πέρασε από μια διαδικασία τήξης (αρχικά ήταν όλη λιωμένη-μια πύρινη σφαίρα) −τα βαρύτερα υλικά σίδηρος-νικέλιο βυθίστηκαν στον πυρήνα, ενώ τα ελαφρύτερα μεταξύ των οποίων και το νερό έβρασαν και διέφυγαν στο διάστημα. Έτσι, το γεγονός ότι σήμερα περιβάλλεται από ωκεανούς είναι κάπως παράξενο.
Το νερό έφθασε στη Γη μετά τον σχηματισμό της. Το νερό της Γης προήλθε από πλούσια σε νερό σώματα, αστεροειδείς και κομήτες, που προσέκρουσαν στην επιφάνειά της μετά τη στερεοποίηση του φλοιού. Η Γη μπόρεσε να κρατήσει αυτό το νερό για δύο λόγους: πρώτον η βαρύτητά της είναι αρκετά μεγάλη και δεύτερον διαθέτει και ένα προστατευτικό μαγνητικό πεδίο που αποτρέπει τον ηλιακό άνεμο από το να παρασύρει την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς στο διάστημα.
Μελέτες αποκάλυψαν ότι το νερό της Γης προήλθε κατά 90% από αστεροειδείς και κατά 10% από κομήτες. Αυτό το συμπέρασμα προέκυψε από τη μελέτη των επιπέδων ισοτόπων υδρογόνου, της αναλογίας δευτέριου προς υδρογόνου, τόσο σε αστεροειδείς όσο και σε κομήτες και της σύγκρισης στη συνέχεια με τα επίπεδα ισοτόπων στη Γη.
Όμως πώς γνωρίζουμε τα επίπεδα ισοτόπων στους αστεροειδείς και τους κομήτες; Εδώ και μερικά χρόνια, διαστημοσυσκευές μας επισκέπτονται αστεροειδείς και κομήτες και επιστρέφουν δείγματα υλικού πίσω στη Γη!
Πόσο μεγάλοι είναι οι αστεροειδείς;
Ο μεγαλύτερος αστεροειδής Δήμητρα (Ceres), με τη Σελήνη και τη Γη σε κλίμακα για σύγκριση. Η επιφάνεια της Δήμητρας είναι περίπου η ίδια με την έκταση της Ινδίας. Cretid: Wikimedia Commons
Credit Wikimedia Commons
Οι μεγαλύτεροι αστεροειδείς είναι αρκετά μεγάλοι για να ονομάζονται πρωτοπλανήτες.
Δήμητρα (Ceres)
Δήμητρα – ενισχυμένη χρωματικά εικόνα. Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA
H Δήμητρα είναι ο μεγαλύτερος αστεροειδής. Λόγω του μεγέθους και του σφαιρικού της σχήματος ονομάζεται νάνος πλανήτης. Η μάζα της αποτελεί το 25% της συνολικής μάζας όλων των αστεροειδών.
Περιέχει μεγάλες ποσότητες πάγου νερού κάτω από την επιφάνειά της. Η χαμηλή πυκνότητά της είναι ένδειξη ότι μπορεί να αποτελείται έως και 25% από νερό. Εάν αυτό ισχύει, τότε η Δήμητρα περιέχει περισσότερο νερό από ότι η Γη!
Η επιφάνειά της είναι γεμάτη με κρατήρες πρόσκρουσης, μα αρκετοί από αυτούς έχουν μέσα τους κάποιες πιο φωτεινές λευκές περιοχές. Πρόκειται για περιοχές αλάτων, που έχουν απομείνει καθώς αλμυρό νερό ανάβλυσε από το εσωτερικό. Όταν ο πάγος νερού εξαχνώνεται (μετατρέπεται απευθείας από στερεό σε αέριο) αφήνει πίσω του μια κρούστα αλάτων. Οι αποθέσεις αλάτων δείχνουν να έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια –ελάχιστος χρόνος στην κοσμική κλίμακα. Αυτό υποδηλώνει ότι ακόμη και σήμερα μπορεί να αναβλύζει νερό από το εσωτερικό του πλανήτη, δηλαδή η Δήμητρα είναι ένας γεωλογικά ενεργός κόσμος.
Η διαστημοσυσκευή Dawn (Αυγή) μελέτησε την Δήμητρα ευρισκόμενη σε τροχιά από το 2015 έως το 2018. Αν και τα λευκά σημεία στις φωτογραφίες φαίνονται πολύ λαμπερά, στην πραγματικότητα η Δήμητρα είναι πολύ σκοτεινή. Ανακλά μόλις το 9% του ηλιακού φωτός, καθιστώντας την τόσο σκοτεινή όσο και η άσφαλτος. Οι εικόνες από το Dawn υποβάλλονται σε επεξεργασία για να βελτιωθεί η αντίθεση. Η παρακάτω εικόνα είναι πιο κοντά στο πόσο σκοτεινή είναι.
Δήμητρα. Κάτω αριστερά φωτεινά σημεία στον κρατήρα Occator. Τέρμα δεξιά το όρος Ahuna διαγράφεται με φόντο το διάστημα. Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA
Τρισδιάστατη απεικόνιση του όρους Ahuna με βάση τα δεδομένα του Dawn. Credit: Dawn Science Team and NASA/JPL-Caltech/GSFC
Το βουνό Ahuna Mons έχει ύψος 4 km και μήκος 17 km. Η πιο πιθανή εξήγηση για τη δημιουργία του είναι ότι είναι κρυοηφαίστειο. Ένα ηφαίστειο όχι από λάβα, όπως στη Γη, αλλά από πάγο νερού! Και όχι καθαρό πάγο, τα δεδομένα από την αποστολή Dawn δείχνουν ότι το υλικό είναι 55-70% νερό κατ’ όγκο, με το υπόλοιπο 30-45% μη διαλυτά, στερεά σωματίδια. Με άλλα λόγια δηλαδή, λάσπη.
Τα ευρήματα μοιάζουν με αυτά της αποστολής New Horizons που δείχνουν ότι και ο Πλούτωνας κρύβει έναν παγκόσμιο ωκεανό υγρού νερού κάτω από τον παγωμένο φλοιό του. Οι ωκεανοί θα μπορούσαν να είναι κοινά χαρακτηριστικά των νάνων πλανητών, δημιουργώντας ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τους κόσμους που θα μπορούσαν να φιλοξενούν εξωγήινη ζωή.
Τέλειο βίντεο που επικεντρώνεται στις φωτεινές περιοχές της Δήμητρας. Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA
Εστία (Vesta)
Ο Αστεροειδής Εστία. Credit: NASA/JPL-Caltech/UCAL/MPS/DLR/IDA
Η Εστία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σώμα στη Ζώνη των Αστεροειδών και περιέχει το 9% της συνολικής τους μάζας. Έχει μια από τις φωτεινότερες επιφάνειες που παρατηρούμε σε βραχώδη σώματα στο ηλιακό μας σύστημα. Αντανακλά το 43% του ηλιακού φωτός όταν η Σελήνη αντανακλά μόλις το 12% και η Δήμητρα το 9% για σύγκριση. Είναι ο πιο φωτεινός αστεροειδής, ορατός (μόλις) με γυμνό μάτι από τη Γη. Καλέστε μας για μία αστροβραδιά για να τον δείτε μέσα από τα τηλεσκόπιά μας.
Η Εστία υπέστη μια τεράστια πρόσκρουση πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια, που δημιούργησε τον τεράστιο κρατήρα Rheasilvia με πλάτος 500 χιλιόμετρα – 95% της διαμέτρου της ίδιας της Εστίας!
Στην παρακάτω εικόνα μπορείτε να δείτε τον πεπλατυσμένο νότιο πόλο και το τεράστιο βουνό κάτω δεξιά στο κέντρο αυτού του κρατήρα. Με ύψος 22 km είναι από τα ψηλότερα βουνά στο Ηλιακό Σύστημα!
Κατά τη διάρκεια της τεράστιας πρόσκρουσης, το 1% της μάζας της Εστίας εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Αυτά τα συντρίμματα έχουν δημιουργήσει μια ομάδα αστεροειδών με παρόμοιες τροχιές και χαρακτηριστικά με περισσότερα από 15.000 μέλη −την Οικογένεια της Εστίας. Υπάρχουν και άλλες παρόμοιες οικογένειες αστεροειδών.
Η Εστία τυχαίνει να βρίσκεται κοντά σε ένα διάκενο Kirkwood στη Ζώνη των Αστεροειδών. Κομμάτια της Εστίας που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα κατά τη διάρκεια προσκρούσεων, μπορεί να μπούν σε αυτό το διάκενο και ο βαρυτικός συντονισμός με τον Δία να τα στείλει σε τροχιά πρόσκρουσης με τη Γη. Σαν να υπάρχει ένας αυτοκινητόδρομος που οδηγεί κομμάτια από την Εστία στη Γη.
Γι’ αυτό και έχουμε βρει πολλά κομμάτια της Εστίας σαν μετεωρίτες εδώ στη Γη, περισσότεροι από 1.500 τέτοιοι μετεωρίτες. Διαδικασία που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Το 2018 μάλιστα είδαμε ένα κομμάτι από την Εστία να εισέρχεται στην ατμόσφαιρα της Γης και συλλέξαμε μετά τους μετεωρίτες.
Ίδη (Ida) - αστεροειδής με φεγγάρι
Ο αστεροειδής Ίδη και το φεγγάρι του Δάκτυλος (Dactyl). Οι επιστήμονες ανακάλυψαν το φεγγάρι -το πρώτο σε έναν αστεροειδή- όταν το διαστημικό σκάφος Galileo πέρασε δίπλα από την Ίδη το 1994. Image Credit: NASA/JPL
Μερικοί αστεροειδείς έχουν και φεγγάρια. Ή Ίδη έχει μήκος 60 km και ο Δάκτυλος 1,4 km.
Διπλοί Αστεροειδείς – Δίδυμος (Didymos)
Ο αστεροειδής Δίδυμος και το μικρό του φεγγάρι αποτελούν ένα διπλό σύστημα αστεροειδών. Image Credit: ESA
Ο Δίδυμος αποτελεί σύστημα δύο αστεροειδών. Το κύριο σώμα έχει διάμετρο περί τα 780 m και το δευτερεύον 160 m.
Ο Δίδυμος είναι ένας Δυνητικά Επικίνδυνος Αστεροειδής, ένα Γεωπλήσιο Αντικείμενο που η τροχιά του μπορεί να το κάνει να πλησιάσει τη Γη και είναι αρκετά μεγάλο ώστε να προκαλέσει σημαντική ζημιά σε τοπικό επίπεδο σε περίπτωση πρόσκρουσης.
Η αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test) της NASA που αναμένεται να εκτοξευθεί τον Νοέμβριο του 2021, θα δοκιμάσει στην πράξη τη δυνατότητα που έχουμε να αλλάξουμε την τροχιά ενός αστεροειδούς.
Το σκάφος DART θα προσκρούσει πάνω στο φεγγάρι του Διδύμου με μεγάλη ταχύτητα – περί τα 6,6 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Ο στόχος είναι να προσδιοριστεί κατά πόσο η πρόσκρουση θα μεταβάλει την ταχύτητα του φεγγαριού, μετρώντας την αλλαγή στην τροχιά γύρω από τον Δίδυμο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πρόσκρουση θα μεταβάλλει κατά 1% την ταχύτητα και θα αλλάξει περίοδο περιφοράς γύρω από το μεγαλύτερο σώμα κατά μερικά λεπτά, πράγμα το οποίο θα παρατηρήσουμε και θα μετρήσουμε με τηλεσκόπια από τη Γη.
Ryugu – Αποστολή επιστροφής δείγματος Hayabusa2
Εικόνες που δείχνουν την περιστροφή του Ryugu. Credit: JAXA
O Ryugu έχει μέση διάμετρο 490 m. Tο διαστημικό σκάφος Hayabusa2 της JAXA (Japan Aerospace Exploration Agency) τον επισκέφτηκε και δύο φορές συγκέντρωσε δείγματα από την επιφάνειά του. Η κάψουλα με τα δείγματα επέστρεψε με επιτυχία στη Γη τον Δεκέμβριο του 2020.
Το Hayabusa2 ακουμπά τον Αστεροειδή Ryugu
Bennu - Αποστολή επιστροφής δείγματος OSIRIS-REx
Ο Αστεροειδής Bennu όπως τον είδε το σκάφος OSIRIS-REx. Image credit: NASA/Goddard/University of Arizona
Το OSIRIS-REx αγγίζει τον αστεροειδή Bennu – τα δείγματα θα επιστρέψουν στη Γη το 2023.
Αστεροειδής Ψυχή (Psyche)
Καλλιτεχνική απόδοση του Αστεροειδή Ψυχή. Credit: Maxar/ASU/P.Rubin/NASA/JPL-Caltech
Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες στόχους στην κύρια ζώνη αστεροειδών, ο 16 Psyche (Ψυχή), είναι ένας γιγαντιαίος μεταλλικός αστεροειδής με μέση διάμετρο περί τα 225 χιλιόμετρα. Σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους αστεροειδείς που είναι βραχώδη ή παγωμένα σώματα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο μεταλλικός αστεροειδής Ψυχή αποτελείται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο, παρόμοια με τον πυρήνα της Γης.
Η Ψυχή θα μπορούσε να είναι ένας εκτεθειμένος πυρήνας ενός πρώιμου πρωτοπλανήτη που έχασε τα πετρώδη εξωτερικά του στρώματα λόγω πολλών βίαιων συγκρούσεων πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Αυτός ο συναρπαστικός αστεροειδής είναι ο πρωταρχικός στόχος της ομώνυμης αποστολής της NASA Psyche που θα εκτοξευθεί τον Αύγουστο του 2022. Στόχος της αποστολής είναι, μεταξύ άλλων, να καθοριστεί αν η Ψυχή είναι πράγματι ο πυρήνας ενός πρωτοπλανήτη.
–
Κωνσταντίνος Σάκκας
