BLOG

Το 2018 θα έχουμε τρεις εκτοξεύσεις διαστημικών σκαφών προς τη Σελήνη, μία προς τον Άρη, μία προς τον Ερμή και μία που θα “αγγίξει” τον Ήλιο! Δύο υφιστάμενες διαστημικές αποστολές θα προσεγγίσουν αστεροειδείς, ενώ θα δούμε και την πιο απομακρυσμένη συνάντηση με ένα μικροσκοπικό αντικείμενο της ζώνης του Κάιπερ. Παράλληλα, δεκατέσσερα άλλα διαστημικά σκάφη παραμένουν ενεργά σε διαστημικές αποστολές σε Αφροδίτη, Σελήνη, Άρη, Δία και στον νάνο πλανήτη Δήμητρα (Ceres).

Αύριο Παρασκευή, το διαστημικό σκάφος OSIRIS-REx της NASA θα περάσει πάνω από τον Νότιο Πόλο της Γης, εκμεταλλευόμενο την βαρύτητα και την ορμή της Γης ώστε να αλλάξει την τροχιά του προς έναν κοντινό αστεροειδή που ονομάζεται Bennu (Μπενού). Το OSIRIS-REx εκτοξεύθηκε πριν από ένα χρόνο και θα φτάσει στο Bennu το επόμενο έτος και αφού μελετήσει τον αστεροειδή για δύο χρόνια, θα πραγματοποιήσει ένα χαμηλό πέρασμα το 2020 αγγίζοντας με έναν ειδικό βραχίονα τον αστεροειδή για να συλλέξει πετρώματα, πριν φύγει το 2021 και επιστρέψει το δείγμα στη Γη το 2023. Σίγουρα το OSIRIS-REx θα διανύσει πολύ δρόμο για να φτάσει σε αυτόν το διαστημικό βράχο, αφού ήδη ολοκλήρωσε μία περιφορά γύρω από τον Ήλιο και τώρα επιστρέφει στη Γη για να αλλάξει την πορεία του προς τον στόχο του.

Mερικές από τις εντυπωσιακότερες φωτογραφίες που μας έστειλε η διαστημοσυσκευή Cassini - credit NASA

Μετά από δύο δεκαετίες στο διάστημα το διαστημικό σκάφος Cassini πλησιάζει στο τέλος του αξιοθαύμαστου ταξιδιού του, της διαστημικής εξερεύνησης του Κρόνου. Έχοντας ξοδέψει σχεδόν όλο το καύσιμο των προωθητικών πυραύλων, το Cassini θα βυθιστεί στην ατμόσφαιρα του Κρόνου εξασφαλίζοντας ότι δεν θα συγκρουστεί μελλοντικά με κάποιο από τα 82 φεγγάρια του Κρόνου, μολύνοντάς τα με γήινα μικρόβια. Ειδικότερα τον Εγκέλαδο που διαθέτει έναν ωκεανό κάτω από την ολοκληρωτικά παγωμένη επιφάνειά του και τον Τιτάνα με την ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί το άζωτο και υδρογονάνθρακες. Να σημειώσουμε ότι το άζωτο κυριαρχεί και στην ατμόσφαιρα της Γης, ενώ οι υδρογονάνθρακες είναι η βάση για τα αμινοξέα που είναι απαραίτητα για να δημιουργηθεί ζωή.

Το χρονοδιάγραμμα των τελαυταίων στιγμών του Cassini πριν τη βύθισή του στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου, για την ολοκλήρωση της αποστολής μετά από 20 χρόνια στο διάστημα!

Το Curiosity προσεδαφίστηκε στον Άρη τον Αύγουστο του 2012. Από τότε μας έχει στείλει πολλές εντυπωσιακές φωτογραφίες. Τη φωτογραφία της Γης από την επιφάνεια ενός άλλου κόσμου, τα πρώτα διαστημικά self-portraits και αμέτρητες φωτογραφίες που δείχνουν τη γεωλογία και τα επιφανειακά χαρακτηριστικά του κόκκινου πλανήτη. Στις τελευταίες φαίνονται στρώσεις πετρωμάτων με εκπληκτική λεπτομέρεια, λες και απεικονίζουν το Γεωπάρκο Βίκου-Αώου αντί του πλανήτη Άρη. Η ύπαρξη των στρωμάτων υπήρξε εξαρχής ο λόγος επιλογής του συγκεκριμένου σημείου προσεδάφισης. Πρόκειται για τον κρατήρα Gale διαμέτρου 150 km, ο οποίος βρίσκεται στον ισημερινό στη διχοτόμο που χωρίζει τα νότια ανώμαλα υψίπεδα από τις βόρειες επίπεδες πεδιάδες του Άρη. Ο κρατήρας δημιουργήθηκε πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια όταν στον πλανήτη υπήρχαν μεγάλες ποσότητες νερού που σχημάτιζαν λίμνες και ωκεανούς.

Η διαστημοσυσκευή Κασσίνι βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο από το 2004, και αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες διαστημικές αποστολές εμπλουτίζοντας τη γνώση μας για τον γιγάντιο πλανήτη, τους δορυφόρους και τα δαχτυλίδια του. Το Κασσίνι χρησιμοποιεί μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων πλουτωνίου-238, καθώς ο Κρόνος βρίσκεται πολύ μακριά από τον Ήλιο για ηλιακούς συλλέκτες, η οποία μπορεί να παράγει ενέργεια για πολλά χρόνια ακόμη. Όμως σύντομα θα τελειώσει το καύσιμο των πυραυλοκινητήρων, και χωρίς δυνατότητα διόρθωσης της τροχιάς του είναι πιθανό στο μέλλον το Κασσίνι να συγκρουστεί με κάποιο από τα φεγγάρια του Κρόνου με κατάλληλες συνθήκες να φιλοξενούν ζωή, μολύνοντάς τα με γήινα μικρόβια. Για να αποφευχθεί αυτό η NASA αποφάσισε να τερματίσει την αποστολή, και με τις τελευταίες ημέρες να πλησιάζουν πήρε περισσότερα ρίσκα στέλνοντας τη διαστημοσυσκευή σε μία σειρά επικίνδυνων τροχιών, περνώντας πάνω από τον βόρειο πόλο του Κρόνου και βουτώντας στη συνέχεια από το επίπεδο των δακτυλίων ακριβώς έξω από αυτούς.

«Σούπερ Πανσέληνος» - η μεγαλύτερη Πανσέληνος από το 1948, τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Όλοι μας έχουμε απολαύσει το ολόγιομο φεγγάρι να ανατέλλει πορτοκαλοκίτρινο και τεράστιο. Όταν το φεγγάρι βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα φαίνεται αφύσικα μεγάλο πίσω από δέντρα, κτίρια ή άλλα αντικείμενα. Αυτό είναι μια οπτική ψευδαίσθηση, καθώς το φεγγάρι έχει το ίδιο μέγεθος είτε χαμηλά είτε ψηλά στον ορίζοντα, μα αυτό δεν μειώνει την ομορφιά και την ευχαρίστηση που αποκομίζουμε να παρατηρούμε την πανσέληνο να ανατέλλει.

Το μέγεθος της πανσέληνου όμως πράγματι αλλάζει, καθώς η απόσταση της Σελήνης από τη Γη δεν είναι σταθερή.